سایت عصر اسلام

 

     

 
 
             

کیبورد فارسی

جستجوی پیشرفته

 

1 آذر 1403 19/05/1446 2024 Nov 21

 

فهـرست

 
 
  صفحه اصلی
  پيامبر اسلام
  پيامبران
  خلفاى راشدين
  صحابه
  تابعين
  قهرمانان اسلام
  علما، صالحان وانديشمندان
  خلفاى اموى
  خلفاى عباسى
  خلفاى عثمانى
  دولتها و حكومتهاى متفرقه
  جهاد و نبردهاى اسلامی
  اسلام در دوران معاصر
  آينده اسلام و علامات قيامت
  عالم برزخ و روز محشر
  بهشت و دوزخ
  تاریخ مذاهب و ادیان دیگر
  مقالات تاریخی متفرقه
  شبهات و دروغ‌های تاریخی
  تمدن اسلام
  كتابخانه
  کلیپهای صوتی
  کلیپهای تصویری
  عضویت در خـبرنامه
  در مـورد سایت
  ارتبـاط با ما
  تمـاس با ما
 
 
 

آمـار سـا یت

 
تـعداد کلیپهای صوتي: 786
تـعداد کلیپهای تصويري: 0
تـعداد مقالات متني: 1144
تـعداد كل مقالات : 1930
تـعداد اعضاء سايت: 574
بازدید کـل سايت: 7322140
 
 

تبـلیغـا  ت

 

سایت جامع فتاوی اهل سنت و جماعت

سایت مهتدین

 
 

 

 

 

 

 

شماره: 160   تعداد بازدید: 5498 تاریخ اضافه: 2015-07-28

اهل بیت (قسمت 1)

اهل بیت

 

 

الحمد لله رب العالـمین والصّلاة والسلام علی سیّدنا وسیّد الارسول الله اء والـمرسلین محمد وعلی آله وصحبه أجمعین.

 

ابن منظور صاحب کتاب لسان العرب می‌گوید (اهل بیت) یعنی ساکنین آن وکسانی که در خانه اسکان دارند (واهل الرجل) يعني خانواده مرد، یعنی نزدیکترین افراد به وی.

و اهل بیت رسول الله صلی الله علیه وسلم  شامل همسران و دختران ایشان و دامادش علی رضی الله عنهم مي شود و گفته شده آل‌بیت رسول الله صلی الله علیه وسلم یعنی همسرانش و مردانی که جزو خانواده‌اش می‌باشند.

 راغب اصفهانی مي‌گوید (اهل الرجل) به افرادی گفته می‌شود که تحت عنوان نسب یا دین و یا چیزهای مشابه آن جمع شوند.

 و از نظرساختاری کلمه آل اهل بوده که - ها - تبدیل به همزه شده و أأل گردید سپس تخفیف درآن صورت گرفت و آل شده. و آل و اهل از نظر معنا یکسان هستند و اهل لغت گفته‌اند اهل الرجل (خانواده مرد) یعنی زنان و فرزندان و نزدیکان وی مي‌باشد و در این مورد به چند آیه قرآن استدلال خواهیم کرد:

زن عزیز مصر به شوهرش گفت:

﴿قَالَتۡ مَا جَزَآءُ مَنۡ أَرَادَ بِأَهۡلِكَ سُوٓءًا[یوسف: 25].

(سزای کسیکه به همسرت سوء قصد داشته باشد چیست .. )

و از زبان موسی علیه السلام در قرآن چنين آمده: ﴿فَقَالَ لِأَهۡلِهِ ٱمۡكُثُوٓاْ إِنِّيٓ ءَانَسۡتُ نَارٗا لَّعَلِّيٓ ءَاتِيكُم مِّنۡهَا بِقَبَسٍ أَوۡ أَجِدُ عَلَى ٱلنَّارِ هُدٗى[طه: 10].

«موسی به همسرش گفت اینجا بمانید من آتشی را از دور دیدم شاید خبری را از آن برایتان بیاورم».

و از زبان ابراهیم علیه السلام و همسر گرامیش آمده:

﴿قَالُوٓاْ أَتَعۡجَبِينَ مِنۡ أَمۡرِ ٱللَّهِۖ رَحۡمَتُ ٱللَّهِ وَبَرَكَٰتُهُۥ عَلَيۡكُمۡ أَهۡلَ ٱلۡبَيۡتِۚ إِنَّهُۥ حَمِيدٞ مَّجِيدٞ ٧٣[هود: 73].

«ای اهل بیت نبوت رحمت و برکات خدا شامل حال شما باد بی‌گمان خداوند ستوده و بزرگوار است».

1- آل: زنان و فرزندان را دربر می‌گیرد

برای اثبات این قول به آیه تطهیر که در آن زنان رسول الله  صلی الله علیه وسلم ذکر شده استدلال نموده‌اند كه مي‌فرمايد:

﴿وَقَرۡنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجۡنَ تَبَرُّجَ ٱلۡجَٰهِلِيَّةِ ٱلۡأُولَىٰۖ وَأَقِمۡنَ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتِينَ ٱلزَّكَوٰةَ وَأَطِعۡنَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥٓۚ إِنَّمَا يُرِيدُ ٱللَّهُ لِيُذۡهِبَ عَنكُمُ ٱلرِّجۡسَ أَهۡلَ ٱلۡبَيۡتِ وَيُطَهِّرَكُمۡ تَطۡهِيرٗا ٣٣ وَٱذۡكُرۡنَ مَا يُتۡلَىٰ فِي بُيُوتِكُنَّ مِنۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ وَٱلۡحِكۡمَةِۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ لَطِيفًا خَبِيرًا ٣٤ [الأحزاب: 33-34].

«ای همسران رسول الله شما مانند هیچ یک از زنان دیگر نیستید . اگر می‌خواهید پرهیزگار باشید صدا را نرم و نازک نکنید که بیمار دلان چشم طمع به شما بدوزند و بلکه به صورت شایسته و برازنده سخن بگویید و در خانه‌های خود بمانید و همچون جاهلیت پیشین درمیان مردم ظاهر نشوید و خود نمایی نکنید و نماز را برپا دارید و زکات را بپردازید و از خدا و رسول الله ش اطاعت کنید خداوند قطعا می‌خواهد پلیدی را از شما اهل بیت دورکند و شما را کاملا پاک سازد . و آیات خدا و سخنان حکمت انگیز رسول الله  را که در منازل شما خوانده می‌شود یاد کنید بی‌گمان خداوند دقیق و آگاه است».

این آیه از ابتدا تا انتها درباره همسران مکرمه رسول الله صلی الله علیه وسلم بحث می‌کند و خطاب به آنان در وسط آیه می‌فرماید: «خداوند قطعا می‌خواهد پلیدی را از شما اهل بیت دور نماید و جای هیچ بحثی را باقی نگذاشته که بگویم آل بیت یا اهل بیت شامل زنان رسول الله  صلی الله علیه وسلم نمی‌شود زیرا سیاق آیه کاملا بر آن دلالت دارد و همچنانکه دیدی آغاز آیه به آنان شروع می‌شود و به آنان نيز خاتمه می‌یابد».

و اما کسیکه بگوید چرا در آیه از نون جمع مونث به ضمیر جمع مذکر تغیر پیدا کرده یعنی در ابتدا می‌فرماید: ﴿يَٰنِسَآءَ ٱلنَّبِيِّ لَسۡتُنَّ﴾ پس از آن گفته و ﴿وَقَرۡنَ فِي بُيُوتِكُنَّ﴾ و ﴿وَٱذۡكُرۡنَ﴾ سپس گفته ﴿إِنَّمَا يُرِيدُ ٱللَّهُ لِيُذۡهِبَ عَنكُمُ ٱلرِّجۡسَ﴾ و نگفته عنکنّ در جواب می‌گویم در ابتدا خطاب مخصوص همسران ایشان است سپس به ضمیر مذکر تغیر پیدا کرده تا مردان هم به اهل بیت داخل شوند که رسوالله صلی الله علیه وسلم  هم سید آنها می‌باشد و هرگاه درجای مردان به مجموع زنان اضافه شوند از نظر ادبیات عربی نون جمع مونث به ضمیر جمع مذکر تغیر خواهد کرد و بعد از آن مستقیما می‌فرماید.  (واذکرن فی بیوتکن). (دلیل دوم تشهد است)، زیرا ما در تشهد می‌گويیم: «اللهم صل علی محمد وعلی آل محمد» که امام بخاری : در جايی صیغه آنرا «اللهم صل علی محمد و علی ازواجه وذریته» آورده که ظاهراً تفسیر آل می‌باشد و همچنین ام المومنین عایشه رضی الله عنه می‌گوید: «مَا شَبِعَ آلُ مُحَمَّدٍ ص مِنْ طَعَامِ بُرٍّ» (متفق علیه) یعنی: «خانواده رسول الله صلی الله علیه وسلم هیچگاه از نان گندم سیر نشدند». که مشخص است آل، همسران گرامی ایشان را نيز دربر می‌گیرد.

2 – قول دوم این است که آل بیت به کسانی گفته می‌شود که زکات بر آنان حرام می‌باشد و دو رأي در این زمینه وجود دارد:

1 بنوهاشم و بنوعبدالمطلب: چون نسب رسول الله صلی الله علیه وسلم به هاشم برمی‌گردد ایشان محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن هاشم می‌باشند، مطلب برادر هاشم و عموی عبدالمطلب یعنی پدر بزرگ رسول الله صلی الله علیه وسلم  است.

2- فقط بنوهاشم: زیرا حدیث زید بن ارقم س که از رسول الله صلی الله علیه وسلم روایت کرده: «أُذَكِّرُكُمُ اللَّهَ فِي أَهْلِ بَيْتِي أُذَكِّرُكُمُ اللَّهَ فِي أَهْلِ بَيْتِي أُذَكِّرُكُمُ اللَّهَ فِي أَهْلِ بَيْتِي». يعني «در خصوص خانواده‌ام خدا را بیاد داشته باشید برآن دلالت دارد. به زید گفته شد اهل بیت ایشان چه کسانی هستند گفت: کسانیکه صدقه بر آنها حرام شده و آنها هم آل علی، آل عقیل، آل عباس و آل جعفر می‌باشند». (اخرجه مسلم).

و به حدیث حسن بن علی رضی الله عنهما هم استدلال کرده‌اند: «انه اخذ تمرة من الصدقة فقال له النبي ص انها لا تحل لـمحمد ولا لآل محمد». (متفق علیه).

«حسن بن علی خرمايی را از بیت المال برداشت، رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود صدقه برای محمد و آل محمد حلال نیست».

برای اثبات رای دوم به حدیث عبدالمطلب یا مطلب بن ربیعه و فضل بن عباس هم استدلال کرداند آنها خدمت رسول الله صلی الله علیه وسلم رفتند و از ایشان خواستند تا آنها را جهت جمع‌آوری زکات و صدقات مردم منصوب نماید و از این راه در آمدی را بدست آورند زیرا عاملین زکات خود جزو افراد مستحق زکات می‌باشند، ولی رسول الله  صلی الله علیه وسلم به آنان جواب رد داد و فرمود زکات وصدقات برای محمد و آل محمد روا نمی‌باشد (مسلم).

پس معلوم می‌شود که فضل بن عباس بن عبدالمطلب و عبدالمطلب بن ربیعه بن الحارث بن عبد المطلب از افراد خانواده رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌باشند و زکات و صدقات بر ایشان حلال نمی‌باشد.

3- آل بیت رسول الله صلی الله علیه وسلم تمام امت ایشان است:

یعنی هر کس که مسلمان و تابع رسول الله صلی الله علیه وسلم باشد آل بیت ایشان محسوب می‌شود زیرا گفته‌اند: «آل الرجل اتباعه» يعني: هرکس که پیروی شخصی باشد اتباع وی به حساب می‌آید. و دلیل قول سوم این آیه قرآن است که خداوند می‌فرمایند: ﴿ٱلنَّارُ يُعۡرَضُونَ عَلَيۡهَا غُدُوّٗا وَعَشِيّٗاۚ وَيَوۡمَ تَقُومُ ٱلسَّاعَةُ أَدۡخِلُوٓاْ ءَالَ فِرۡعَوۡنَ أَشَدَّ ٱلۡعَذَابِ ٤٦[غافر: 46].

«آل‌فرعون را به شدید‌ترین عذابها داخل گردانید در اینجا خداوند متعال پيروان فرعون را آل فرعون نام می‌برد».

و زمانیکه ابرهه به قصد تخریب کعبه به مکه هجوم آورد. عبدالمطلب جد رسول الله صلی الله علیه وسلم در اشعاری می‌گوید:

لا هم ان العبد یمنع رح

له فامنع رحالك

لایغلبن صلیبهم ومحا

لهم غدوا محالك

وانصرعلی آل الصلی

ب وعابدیه الیوم آلك

«خدایا هرکس از خانه و کاشانه‌اش مراقبت می‌کند تو هم ازخانه‌ات حمایت کن تا صلیب و شوکت آنان بر قوت تو غالب نشوند و امروز آل خود را بر آل صلیب پیروز گردان».

در اینجا آل به معنی امت و یا پیروان یک آیین بکار رفته است.

4- قول چهارم آل رسول الله صلی الله علیه وسلم فقط. علی. فاطمه. حسن. حسین و فرزندانشان رضی الله عنهم هستند و برای اثبات آن به حدیث کساء . استدلال کرده‌اند ام‌المومنین عایشه رضی الله عنها روایت نموده که روزی علی بن ابی طالب رضی الله عنه خدمت رسول الله صلی الله علیه وسلم آمد و ایشان علی را زیر عباء خود گذاشت سپس فاطمه داخل شد و فاطمه را هم زیر عباء خود قرار داد پس از فاطمه حسن و حسین آمدند رسول الله صلی الله علیه وسلم آنها را هم با عباء خود پوشاند وفرمود: «إِنَّمَـا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا». [اخرجه مسلم].

پس روایت، بر آل بیت بودن علی . فاطمه. حسن وحسین رضی الله عنهم دلالت دارد

و به آیه مباهله هم استناد کرده‌اند كه خداوند متعال می‌فرماید: ﴿فَمَنۡ حَآجَّكَ فِيهِ مِنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَكَ مِنَ ٱلۡعِلۡمِ فَقُلۡ تَعَالَوۡاْ نَدۡعُ أَبۡنَآءَنَا وَأَبۡنَآءَكُمۡ وَنِسَآءَنَا وَنِسَآءَكُمۡ وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَكُمۡ ثُمَّ نَبۡتَهِلۡ فَنَجۡعَل لَّعۡنَتَ ٱللَّهِ عَلَى ٱلۡكَٰذِبِينَ ٦١ [آل‌عمران: 61].

«هرگاه بعد از علم و دانشی که به تو رسیده است باز با تو به ستیز پرداختند، بدیشان بگو: بیايید ما فرزندان خود را دعوت می‌کنیم و شما هم فرزندان خود را فرا خوانید. و ما زنان خود را دعوت می‌کنیم و شما هم زنان خود را فرا خوانید و ما خود را آماده می‌سازیم و شما هم خود را آماده سازید سپس دست دعا به سوی خدا بر می‌داریم و نفرین خدا را برای دروغگویان تمنا می‌نماییم».

«دعاء النبی اقرب الناس الیه وهم آله فکانوا علیاً وفاطمه والحسن والحسین». [اخرجه البخاری ومسلم]

«رسول الله  صلی الله علیه وسلم نزدیکترین کسان خود که آل بیتش می‌باشند فرا می‌خواند».

قول صحیح در بین این اقوال کدام می‌باشد كه به نظر ما کسانیکه صدقه بر آنها حرام می‌باشد كه همانا بنی‌هاشم‌اند مي‌باشد. زیرا خیلی‌ها معتقدند که صدقات بر بنی‌مطلب جائز و حرام نیست. و اما همسران رسول الله صلی الله علیه وسلم قبل از اینکه به ازدواج ایشان درآیند جزو آل بیت محسوب نمی‌شوند پس آل بیت بودن آنها عارضی و به تبعیت از رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌باشد.

 

ادامه دارد...

 

بازگشت به بالا

بازگشت به نتایج قبل

ارسال به دوستان

چاپ  
 

تبـلیغـا  ت

     

سايت اسلام تيوب

اخبار جهان اسلام

 
 

تبـلیغـا  ت

 

سایت نوار اسلام

دائرة المعارف شبکه اسلامی

 
 

 حـد  یـث

 

حدیث: (وَيْحَ عَمَّارٍ، تَقْتُلُهُ الفِئَةُ البَاغِيَةُ، يَدْعُوهُمْ إِلَى الجَنَّةِ، وَيَدْعُونَهُ إِلَى النَّارِ) و رد شبهه ی روافض درباره ی معاویه رضی الله عنه.


از جمله امور واجب بر مسلمان؛ داشتن حسن ظن به صحابه ی رسول الله صلی الله علیه و سلم است. زیرا صحابه بهترین یاران برای بهترین پیامبر بودند. در نتیجه حق آنان ستایش است. و کسی که به آنان طعن زند در واقع به دین خود طعن زده است.


امام ابو زرعه رازی رحمه الله در این باره فرموده: (اگر کسی را دیدی که از شأن و منزلت صحابه می کاهند؛ پس بدان که وی زندیق است. زیرا رسول الله صلی الله علیه و سلم بر ما حق دارند همانطور که قرآن بر ما حق دارد. و صحابه همان کسانی بودند که قرآن و سنت رسول الله صلی الله علیه و سلم را به ما رسانده اند. و چنین افرادی فقط می خواهند شاهدان ما را خدشه دار کنند تا از این طریق به صحت قرآن و سنت طعن وارد کنند. در نتیجه آنان زندیق اند)[1].


و یکی از صحابه ای که به ایشان تهمت می زنند؛ صحابی جلیل معاویه رضی الله عنه است. با استدلال به حدیث: (افسوس برای عمار، كه توسط یک گروه یاغی به قتل می رسد.عمار آنها را به بهشت فرا می خواند و آنها وی را به سوی آتش، دعوت می ‌دهند)[2]. که در این مقاله می خواهیم این شبه را رد کنیم.


همانطور که می دانیم عده ای از صحابه ی رسول الله صلی الله علیه و سلم در جنگ صفین به خاطر اجتهاد و برداشتی که داشتند؛ طوری که به نظر هر طرف چنین می رسید که وی بر حق است؛ به قتل رسیدند. به همین دلیل وقتی برای بعضی از آنها روشن شد که در اشتباه بوده اند؛ بر آنچه انجام دادند؛ پشیمان شدند. و پشمیانی توبه است. و توبه؛ گناهان گذشته را پاک می کند؛ بخصوص در حق بهترین مخلوقات و صاحبان بالاترین مقام و منزلت ها بعد از پیامبران و انبیاء الله تعالی.


و کسی که درباره ی این موضوع تحقیق می کند؛ برایش مشخص خواهد شد که سبب این قتال اهل فتنه بودند همان گروهی که باطل را انتشار می دادند.


و همانطور که می دانیم در این قتال بسیاری از صحابه رضی الله عنهم برای ایجاد صلح بین مردم خارج شدند؛ زیرا جنگ و خونریزی متنفر ترین چیز نزد آنان بود.


امام بخاری رحمه الله با سندش از ابی سعید خدری رضی الله عنه روایت کرده: (روزی ابوسعید خدری رضی الله عنه در حال سخن گفتن بود که صحبت از ساختن مسجد نبوی به میان آورد و گفت: ما هر كدام یک خشت حمل می ‌كردیم. ولی عمار دوتا، دوتا حمل می كرد. رسول الله صلی الله علیه و سلم او را دید. و در حالی كه گرد و خاک را از او دور می‌ ساخت، فرمود: افسوس برای عمار، كه توسط یک گروه یاغی به قتل می رسد.عمار آنها را به بهشت فرا می خواند و آنها وی را به سوی آتش، دعوت می ‌دهند. راوی می‌ گوید: عمار بعد از شنیدن این سخن ‏گفت: از فتنه‌ها به الله پناه می ‌برم)[3].


اما در این حدیث مقصود از دعوت به سوی بهشت؛ دعوت به اسباب آن است که همان پیروی از امیر است. و مقصود از دعوت به سوی آتش؛ دعوت به اسباب آن یعنی اطاعت نکردن از امیر و خروج علیه وی است.


اما کسی که این کار را با اجتهاد و برداشتی که جایز باشد؛ می کند؛ معذور خواهد بود.


حافظ ابن کثیر رحمه الله درباره ی این حدیث چنین می فرماید: (این حدیث از جمله دلائل نبوت است؛ زیرا رسول الله صلی الله علیه و سلم درباره ی کشته شدن عمار به دست گروهی یاغی خبر می دهد. و قطعا هم این اتفاق افتاد. و عمار را در جنگ صفین اهل شام به قتل رساندند. که در این جنگ عمار با علی و اهل عراق بود. چنان که بعدا تفاصیل آن را بیان خواهم کرد. و علی در این موضوع بر معاویه اولویت داشت.


و هرگز جایز نیست که به خاطر نام یاغی بر یاران معاویه آنان را کافر بدانیم. چنانکه فرقه ی گمراه شیعه و غیره چنین می کنند. زیرا آنان  با اینکه در این کار نافرمانی کردند؛ اما در عین وقت مجتهد بودند. یعنی با اجتهاد مرتکب چنین عملی شدند. و همانطور که واضح است و همه می دانیم هر اجتهادی صحیح و درست در نمی آید. بلکه کسی که اجتهادش صحیح درآید؛ دو اجر می برد و کسی که در اجتهادش خطا کرده باشد؛ یک اجر به وی خواهد رسید.


و کسی که در این حدیث بعد از سخن: (كه توسط یک گروه یاغی به قتل می رسد) بیافزاید و بگوید: (الله تعالی شفاعت مرا به وی روز قیامت نمی رساند). در حقیقت افترای بزرگی بر رسول الله صلی الله علیه و سلم زده است. زیرا هرگز رسول الله صلی الله علیه و سلم چنین چیزی را نگفته اند. و از طریق صحیح نقل نشده است. والله اعلم.


اما معنای این فرموده که: (عمار آنها را به بهشت فرا می خواند و آنها وی را به سوی آتش، دعوت می ‌دهند) چنین بوده که عمار و یارانش اهل شام را به اتحاد و همدلی دعوت می کرد. اما اهل شام می خواستند چیزی را به دست آورند که دیگران بیشتر از آنان حق داشتند آن را به دست آورند. و نیز می خواستند مردم به صورت جماعات و گروه های مختلفی باشند که هر کدام از آن جماعات برای خود امامی داشته باشند؛ در حالی که چنین چیزی امت را به اختلاف و تضاد می رساند. طوری که هر گروه به راه و روش خود پایبند می بودند و لو که چنین قصد و هدفی هم نداشته باشند)[4].


و حافظ ابن حجر رحمه الله در این باره می فرماید: (اگر گفته شود: عمار در صفین کشته شد؛ در حالی که وی با علی بود. و کسانی هم که وی را به قتل رساندند معاویه و گروهی از صحابه بود که با او همکاری می کردند. پس چطور ممکن است که رسول الله صلی الله علیه و سلم گفته باشد آنان یعنی گروه معاویه و یارانش به آتش دعوت می کردند؟


در جواب می گوییم: زیرا آنان (گروه معاویه و یارانش) گمان می کردند که به سوی بهشت دعوت می دهند. و همانطور که واضح و آشکار است همه ی آنها مجتهد بودند در نتیجه به خاطر پیروی از گمانشان هرگز سرزنش و توبیخ نمی شوند. بنا بر این مقصود از دعوت به سوی بهشت؛ دعوت به عوامل آن که همان اطاعت از امام است؛ می باشد. و عمار آنان را به پیروی از علی رضی الله عنه دعوت می داد؛ زیرا علی در آن زمان امام واجب الطاعه بود. در حالی که معاویه و گروهش به خلاف آنان دعوت می دادند؛ که آن هم به خاطر برداشتی بود که در آن هنگام به آن رسیده بودند)[5].


بنا بر این نکته ی مهم در این مسأله این است که بین مجتهدی که اشتباه کرده با کسی که به عمد فساد و فتنه به راه می اندازد؛ تفاوت و تباین قائل شویم.


و برای اثبات این قضیه این فرموده ی الله عزوجل را برایتان بیان می کنم که می فرماید: (و اگر دو گروه از مؤمنان با يکديگر به جنگ برخاستند، ميانشان آشتی افکنيد و اگر يک گروه بر ديگری تعدی کرد، با آن که تعدی کرده است بجنگيد تا به فرمان الله بازگردد پس اگر بازگشت، ميانشان صلحی عادلانه برقرار کنيد و عدالت ورزيد که الله عادلان را دوست دارد * يقيناً مؤمنان برادرند، پس ميان برادرانتان صلح (وآشتی) بر قرار کنيد، و از الله بترسيد، باشد که شما مشمول رحمت شويد)[6].


همانطور که در آیه می بینیم؛ جنگ بین مؤمنین امکان دارد که پیش آید؛ اما بدون اینکه اسم ایمان از یکی از گروه ها برداشته شود. زیرا در آیه بعد فرموده: (يقيناً مؤمنان برادرند، پس ميان برادرانتان صلح (وآشتی) بر قرار کنيد). یعنی با اینکه با یکدیگر می جنگند امام باز هم آنها را برادر نامیده و به مسلمانان دیگر دستور داده که بین آنها صلح و آشتی برقرار کنند.


شیخ الاسلام ابن تیمیه رحمه الله در باره ی این آیه فرموده: (همانطور که روشن و آشکار است الله سبحانه و تعالی با اینکه ذکر کرده دو گروه باهم می جنگند؛ و یکی بر دیگری تعدی می کند؛ اما هر دو را برادر نامیده و دستور داده که در ابتدا بین آنها صلح برقرار کنیم. سپس فرموده اگر یکی از آن دو گروه بر دیگری تعدی کرد؛ با آن گروه بجنگید. به عبارت دیگر از همان ابتدای امر دستور به جنگ با آنان نداده است؛ بلکه در ابتدا دستور به برقراری صلح داده است.


علاوه بر این رسول الله صلی الله علیه و سلم خبر دادند که خوارج را گروهی خواهد کشت که نردیکتر به حق هستند. و همانطور که می دانیم علی بن ابی طالب و یارانش کسانی بودند که خوارج را کشتند.


در نتیجه این سخن رسول الله صلی الله علیه و سلم که آنان به حق نزدیکتر هستند؛ دلالت دارد بر اینکه علی و یارانش از معاویه و یارانش به حق نزدیکتر بودند؛ با وجود اینکه هر دو گروه مؤمن هستند و شکی در ایمان آنان نیست)[7].


و از ابی سعید خدری رضی الله عنه روایت شده که رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند: (هنگامی كه مسلمانان دچار اختلاف می شوند گروه خوارج از اسلام خارج می گردد و در چنين وضعی از ميان دو طايفه مسلمان كسی كه به حق نزدیکتر است با آنها می جنگد)[8].


شیخ الاسلام ابن تیمیه رحمه الله در این باره فرموده: (این حدیث صحیح دلیل بر این است که هر دو طائفه ی (علی و یارانش و معاویه و یارانش) که با هم می جنگند؛ بر حق هستند. اما علی و یارانش از معاویه و اصحابش به حق نزدیکتر هستند)[9].


پس نتیجه ای که می گیریم این است که: مجرد سخن: (به آتش دعوت می کنند)؛ به معنای کفر نیست. و از چنین برداشتی به الله تعالی پناه می بریم. و کسی که چنین برداشتی از این سخن می کند در واقع نشان دهنده ی جهل بیش از حد وی است. بلکه باید بدانیم این حدیث از احادیث وعید است؛ همانطور که ربا خوار یا کسی که مال یتیم را می خورد در آتش هستند؛ اما چنین کلامی مستلزم کفر فعل کننده ی آن نیست؛ با اینکه عملش حرام است بلکه حتی از گناهان کبیره است.


و بدین ترتیب این شبهه مردود و باطل است.

منبع: islamqa.info

مترجم: ام محمد

 

 

 

 

 

 



[1] ـ الكفاية في علم الرواية: (ص:49).

[2] ـ صحیح بخاری: (وَيْحَ عَمَّارٍ تَقْتُلُهُ الْفِئَةُ الْبَاغِيَةُ يَدْعُوهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ وَيَدْعُونَهُ إِلَى النَّارِ).

[3] ـ صحیح بخاری: (أَنَّهُ كَان يُحَدِّث يَوْماً حَتَّى أَتَى ذِكْرُ بِنَاءِ الْمَسْجِدِ، فَقَالَ: كُنَّا نَحْمِلُ لَبِنَةً لَبِنَةً، وَعَمَّارٌ لَبِنَتَيْنِ لَبِنَتَيْنِ، فَرَآهُ النَّبِيُّ r فَيَنْفُضُ التُّرَابَ عَنْهُ، وَيَقُولُ:«وَيْحَ عَمَّارٍ تَقْتُلُهُ الْفِئَةُ الْبَاغِيَةُ يَدْعُوهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ وَيَدْعُونَهُ إِلَى النَّارِ قَالَ: يَقُولُ عَمَّارٌ: أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الْفِتَنِ).

[4] ـ البداية والنهاية: (4/538).

[5] ـ فتح الباری: (1/542)، و مجموع فتاوى شيخ الإسلام: (4/437).

[6] ـ حجرات:9-10: (وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا ۖ فَإِنْ بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الْأُخْرَىٰ فَقَاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّىٰ تَفِيءَ إِلَىٰ أَمْرِ اللَّـهِ ۚفَإِنْ فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا ۖ إِنَّ اللَّـهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ * إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ ۚوَاتَّقُوا اللَّـهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ).

[7] ـ مجموع الفتاوى (25/ 305-306).

[8] ـ صحیح مسلم: (تَمْرُقُ مَارِقَةٌ عِنْدَ فُرْقَةٍ مِنْ الْمُسْلِمِينَ يَقْتُلُهَا أَوْلَى الطَّائِفَتَيْنِ بِالْحَقِّ).

[9] ـ مجموع الفتاوى: ( 4 / 467 ).

 
 

نظرسـنجی

 

آشنایی شما با سایت از چه طریقی بوده است؟


لينك از ساير سايت ها
موتورهاي جستجو
از طريق دوستان