|
نظر شیعیان در مورد مهدی
نظر شیعیان در مورد مهدی
محمد رضا مظفر می گوید: ما با وجود اینکه به درستی دین اسلام و به اینکه این دین، آخرین دین الهی است، ایمان داریم و دین دیگری را برای اصلاح بشریت آن نمی دانیم. با وجود این ما شاهد رواج ظلم و ستم در دنیا هستیم به طوری که جایی برای عدالت و صلاح باقی نمی ماند که در سرزمینهای آباد پای در آن بگذراند. با وجود آن مشاهده می کنیم که مسلمانان از دینشان دست کشیده و احکام و قوانین آن را در تمام سرزمینهای اسلامی تعطیل کردهاند و به یک حکم از هزار حکم آن پایبند نیستند- با وجود همه اینها ما- بایستی منتظر بازگشت دین اسلام به دوران نیرومندی و تواناییاش و گشایشی باشیم تا این دنیای فرو رفته در ظلم و فساد را اصلاح کند، و دین به دوران قدرتش باز نمی گردد تا زمانی یک مصلح بزرگ در رأس آن نباشد، و اتحاد برقرار نکند و تحریف باطل گران را از دین دور نکند، و تمام بدعتها و گمراهی ها را باطل نکند، و با لطف و عنایت الهی یک شخص هدایتگر و هدایت شده باشد که این جایگاه عظیم و ریاست عمومی و قدرت شگفت انگیز به او داده شده تا دنیا را مملو از عدل و داد کند بعد از آنکه پر از ظلم و ستم شده بود. به طور خلاصه طبیعت وضعیت فاسد در بشر که به نهایت درجه فساد و ظلم رسیده است همراه با ایمان به درستی این دین و خاتم بودن آن مقتضی انتظار این مهدی مصلح است، تا دنیا را از آنچه که در آن هست، نجات بدهد.. شیعیان امامیه معتقدند که این مهدی مصلح همان شخص معین و معروفی است که در سال 256 هجری متولد شد و همچنان زنده است، او پسر حسن عسکری است و نامش محمد است... و جایز نیست که امامت منقطع شود و در دورهای از دورانها متحول شود، هر چند که امام مخفی باشد تا در روز موعودی که خداوند متعال وعده داده است و از اسرار الهی است و کسی جز او نمی داند، ظهور کند([1]).
جواد شاهرودی - یکی از علمای شیعه – می گوید: مهدی هیچگاه بر ما مخفی و پوشیده نیست هر چند که از دیدگان ما مخفی و پوشیده باشد و کسی به او دسترسی نداشته باشد و جایش معلوم نیست ولی منافی این نیست که هرگاه فرد درماندهای به او پناه ببرد، فردی که از تمام امور دست بریده و تمام درها به روی او بسته شده باشد، ظهور نکند، چون او پناه و کمک بیچارگان و درماندگان در آن حال است که در هنگام شدت و گرفتاری به کمک مردمان می آید، یا وقتی که امکان صبر بر بلاهای دنیا و آخرت وجود نداشته باشد، یا امکان رهایی از دشمنان جن و انس وجود نداشته باشد، به او پناه می برند([2]).
گفتم: سبحان الله! چگونه یک مسلمان در هنگام گرفتاری ها به غیر الله پناه می برد، در حالی که کافران با وجود کفرشان در هنگام سختیها به الله عزوجل پناه می برند و الله متعال در مورد وصف کافران می فرماید:﴿فَإِذَا رَكِبُواْ فِي ٱلۡفُلۡكِ دَعَوُاْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ فَلَمَّا نَجَّىٰهُمۡ إِلَى ٱلۡبَرِّ إِذَا هُمۡ يُشۡرِكُونَ).
«هنگامى که بر سوار بر کشتى شوند، الله را با اخلاص مى خوانند (و غیر او را فراموش مىکنند)، اما هنگامى که الله آنان را به خشکى رساند و نجات داد، باز مشرک مى شوند».
مرجع شیعیان آیت الله العظمی وحید خراسانی می گوید: امام زمان- یعنی مهدی- بندهای شد و هنگامی که بنده شد، رب شد پس عبودیت و بندگی جوهری است که اساس و کنه آن ربوبیت است، پس کسی که مالک چنین جوهری باشد ربوبیت او به الله متعال نه به طور مستقل نسبت به سایر چیزها محقق می شود([4]).
همچنین می گوید: امام زمان صاحب مقام امام مطلق است یعنی علم مطلق و قدرت مطلق و اراده مطلق و کلام کامل و رحمت واسع است([5]) پس چه چیزی برای الله متعال باقی می ماند؟!
آیت الله العظمی وحید خراسانی مسلمانان و غیرمسلمانان را به پناه و کمک خواستن از مهدی دعوت کرده است و می گوید: از جمله ضروریات و مسلمات([6]) این است که هر کس که راهها از او قطع شده و در یک صحرای خشک و بی آب و علف سرگردان شده و مسیرش را گم کرده باشد، خواه یهودی باشد یا مسیحی، مسلمان شیعی باشد یا سنی، فرقی ندارد وقتی که در آن حال پشیمان شود و بگوید: «یا أباصالح المهدي أدرکني» قطعاً به نتیجه می رسد... راز این امر آن است که در حقیقت دعا کردن در آن حال متوجه امام می شود، چون از اضطرار واقعی سرچشمه می گیرد و پردهها را می درد و در غیر این حالت پشیمانی متوجه او نمی شود، و این کار میان الله و راه الله می ماند (کسی که وجود از اوست و کسی که وجود به او ختم می شود) و حکم این دو یکی است! پس چنانکه دعا کردن به (کسی که وجود از اوست) لازم است که محقق شود، تا استجابت تحقق پیدا کند و این امر نسبت به (کسی که وجود به او ختم می شود) نیز آنگونه است، چرا که او راه بزرگ و صراط پایدار است، پس دعا کردن به درگاه او، تحقق آن را واجب می کند و ضرورتاً در آن لحظه استجابت تحقق پیدا می کند([7]).
همچنین می گوید: پس وقتی کسی مجبور شد به سبیل اعظم یعنی (کسی که وجود به او ختم می شود) دعا می کند تا از آن صحرای خشک از سرگردانی نجات پیدا کند و به آبادانی برسد. پس امام زمان او را به راهش هدایت می کند و او را به آنچه که برای نجاتش لازم است، انجام دهد، راه نمایی می کند... آن حالت او را درمانده کرده بود پس به او پناه برد و به او متوسل شد. پس امام زمان نگاهش دوا و شفا است([8]).
الله متعال می فرماید:﴿وَلَا تَدۡعُ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكَ وَلَا يَضُرُّكَۖ فَإِن فَعَلۡتَ فَإِنَّكَ إِذٗا مِّنَ ٱلظَّٰلِمِينَ).
«و (به من دستور داده شده که:) روى خود را به آیینى متوجه ساز که از هر گونه شرک، خالى است؛ و از مشرکان مباش».
و می فرماید: ﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ عِبَادٌ أَمۡثَالُكُمۡۖ فَٱدۡعُوهُمۡ فَلۡيَسۡتَجِيبُواْ لَكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ). «آنهایى را که غیر از الله مى خوانید (و پرستش مى کنید)، بندگانى همچون خود شما هستند، آنها را بخوانید، و اگر راست مى گویید باید به شما پاسخ دهند (و تقاضایتان را برآورند)».
و می فرماید:﴿قُلِ ٱدۡعُواْ ٱلَّذِينَ زَعَمۡتُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ لَا يَمۡلِكُونَ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَلَا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَمَا لَهُمۡ فِيهِمَا مِن شِرۡكٖ وَمَا لَهُۥ مِنۡهُم مِّن ظَهِيرٖ). «بگو: کسانى را که غیر از الله مى پندارید بخوانید! (آنها هرگز گرهى از کار شما نمى گشایند، چرا که) آنها به اندازه ذره اى در آسمانها و زمین مالک نیستند، و نه در (خلقت و مالکیت) آنها شریکند، و نه یاور او (در آفرینش) بودند».
عبارت «من دون الله» در تمام این آیات عام است و هیچ کس از آن استثنا نیست. پس آیا سخن خراسانی اصلاح و تصحیح کلام خداست یا چیز دیگری است؟!
این فصل را درباره عقیده شیعه در مورد مهدی به این سخن خمینی به پایان می رسانیم؛ آنجا که می گوید: هر یک از انبیاء تنها برای اجرای عدالت آمده اند و هدفشان اجرای آن در دنیا است ولی موفق نشدهاند؟! حتی خاتم پیامبران محمد صلی الله علیه و سلم که برای اصلاح بشر و پاک کردن آنها و اجرای عدالت آمده بود، او نیز موفق نشد! تنها کسی که به معنای واقعی کلمه موفق می شود! و عدالت را در تمام زوایای دنیا اجرا می کند، همان مهدی است([12]).
در اینجا سؤال مهم این است که: علت موفقیت و پیروزی پیامبر صلی الله علیه و سلم در دعوتش چه بود؟! آیا به علت عدم تکمیل شدن شریعت بود یا به علت شایستگی او یا خوار کردن او توسط پروردگار بود؟!
الله متعال می فرماید: ﴿هُوَٱلَّذِيٓ أَرۡسَلَ رَسُولَهُۥ بِٱلۡهُدَىٰ وَدِينِ ٱلۡحَقِّ لِيُظۡهِرَهُۥ عَلَى ٱلدِّينِ كُلِّهِۦ وَلَوۡ كَرِهَ ٱلۡمُشۡرِكُونَ). «او کسى است که رسولش را با هدایت و آیین حق فرستاد، تا آن را بر همه آیینها غالب گرداند، هر چند مشرکان کراهت داشته باشند».
و نیز می فرماید:﴿إِذَا جَآءَ نَصۡرُ ٱللَّهِ وَٱلۡفَتۡحُ * وَرَأَيۡتَ ٱلنَّاسَ يَدۡخُلُونَ فِي دِينِ ٱللَّهِ أَفۡوَاجٗا * فَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ وَٱسۡتَغۡفِرۡهُۚ إِنَّهُۥ كَانَ تَوَّابَۢا).
«هنگامی که یاری الله و پیروزی (فتح مکه) فرا رسد. و ببینی مردم گروه گروه وارد دین پروردگار می شوند. پس پروردگارت را تسبیح و حمد کن، و از او آمرزش بخواه که او بسیار توبه پذیر است».
برگرفته از کتاب: عجیب ترین دروغ تاریخ، تألیف: عثمان بن محمد الخمیس، ترجمه: اسحاق بن عبد الله العوضی.
|
.gif){kind=small}
