2024 Nov 21

www.islamage.com    

عـنوان    :       

بسم الله الرحمن الرحیم

از میوه ‌های بهشت می ‌خورد!

یک روز رسول الله صلی الله علیه وسلم همراه با یارانشان از مدینه خارج شدند، وقتی به خارج از مدینه رسیدند یک سواره به طرفشان در حرکت بود، رسول الله صلی الله علیه وسلم به او نگاه کردند سپس به یارانشان فرمودند: «گویی این سواره دنبال شماست».

دیری نگذشت که آن مرد با شترش آمد و در برابرشان ایستاد و به آنان نگاه کرد.

رسول الله صلی الله علیه وسلم به او فرمودند: «از کجا می‌ آیی؟».

آن مرد که از شدت راه و سختی سفر نفس نفس می ‌زد گفت: از میان خانواده، فرزندان و قبیله ‌ام.

فرمودند: «به کجا می‌ روی؟».

گفت: نزد رسول الله.

فرمودند: «نزدش آمدی».

آن مرد خوشحال شد و چهره‌ اش درخشید و گفت: ای رسول الله! به من یاد بده ایمان چیست؟

فرمودند: «شهادت بدهی که معبودی جز الله نیست و محمد رسول الله است، نماز را بر پای بداری، زکات را بپردازی، روزه‌ ی رمضان را به جای آوری و حج خانه‌ ی الله را انجام دهی».

گفت: اقرار کردم.

هنوز اقرار آن مرد به اسلام تمام نشده بود که شترش حرکت کرد و پای شتر به سوراخ موشی فرو رفت و شتر بر زمین افتاد و مَرد از بالا، با گردن بر زمین افتاد، مدتی تکان می‌ خورد تا این که مُرد.

رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «آن مَرد را نزد من بیاورید».

عمار بن یاسر و حذیفه رضی الله عنهم برخواستند و او را نشاندند، ننشست، او را حرکت دادند، اما حرکتی نکرد.

گفتند: یا رسول الله! این مَرد روحش قبض شده و مُرده است.

رسول الله صلی الله علیه وسلم به او رو کردند، سپس ناگهان از او روی گرداندند. سپس رو به حذیفه و عمار رضی الله عنه کردند و فرمودند: «آیا ندیدید از این مرد روی گرداندم؟ من دو فرشته را دیدم که میوه‌ های بهشت را در دهانش می ‌گذارند، دانستم که گرسنه مُرده است»[1].

الله جل وعلا می فرماید: {كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ ﴿26﴾ وَيَبْقَىٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ}[2].

از ابو سعید خدری رضی الله عنه روایت شده است که گفت: رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرمودند: "زمانی که جنازه ‌ای بر زمین نهاده و آماده‌ ی بردن شد و مردان آن را بر دوش خود حمل کردند، اگر صالح باشد، می ‌گوید: مرا پیش ببرید و اگر غیر صالح باشد، به خانواده ‌اش می ‌گوید: ای وای بر او! او را به کجا می ‌برید؟ و هر چیزی جز انسان صدای او را می ‌شنود و اگر انسان بشنود، بیهوش و نقش بر زمین می ‌شود"[3].

برگرفته از کتاب "سفر به آسمان" با عنوان اصلی "رحلة إلی السماء" نوشته ی دکتر محمد العریفی. با ترجمه ی دکتر محمد ابراهیم ساعدی رودی

ام احمد