|
|
تاریخ چاپ : |
2024 Nov 24 |
www.islamage.com |
| لینک : |
|
عـنوان : |
دستگاه قضایی در دوران عمربن خطاب رضی الله عنه |
|
بسم الله الرحمن الرحیم
هنگامی که اسلام گسترش یافت و کشور در زمان عمر رضی الله عنه توسعه پیدا کرد و مسلمانان با ملتها و اقوام گوناگون سر و کار پیدا کردند، وضعیت تمدن جدید اقتضا می‌کرد که دستگاه قضایی کشور نیز توسعه یابد. زیرا خلیفه دارای مشغولیتهای بی‌شماری گردید و استانداران هر منطقه نیز سرگرم رسیدگی وساماندهی امور مختلف بودند و از طرفی آمار مشاجرات و درگیریها نیز رو به رشد بود. بنابراین عمر رضی الله عنه لازم دید که قوه‌ی قضاییه را از دیگر قوای اجرایی و اداری مستقل نماید تا والیان بدون نگرانی در مورد مسايل قضایی به دیگر امور منطقه‌ی تحت ولایت خویش برسند. و برای این منظور قاضیانی در هر ولایت منصوب گردید، هر کدام با استقلال کامل به امور قضایی آن ناحیه می‌پرداخت. و بدین صورت عمر رضی الله عنه اولین کسی است که سازمانی به نام قوه‌ی قضاییه تشکیل داد. چنان که در هر یک از شهرهای کوفه، بصره، شام و مصر قاضیانی تعیین گردید و خلیفه شخصاً بر عملکرد آنان اشراف داشت و این بیانگر آن است که عمر رضی الله عنه فاروق به عنوان رییس دولت اسلامی، از توانمندی لازم در وضع قوانینی جهت نظم بخشیدن و هماهنگ ساختن یک دولت فراگیر برخوردار بود. باید گفت: قانونی را که اروپاییان آن‌را به عنوان نظریه‌ای برای نظم بخشیدن به امور دولت و رعایت حقوق شهروندان در قرن هجدهم کشف کردند و مونتسکو در کتاب «روح الشرائع» از آن سخن به میان آورده و نتوانستند آن‌را عملی سازند مگر در اوايل قرن نوزدهم و پس از انقلاب فرانسه، اسلام قبل از چهارده قرن آن‌را تثبیت نموده، جزو اصول نظام حکومتی خود قرار داده است. تا جایی که می‌توان گفت: واضع اصلی این قانون شخص رسول خدا بود، آن‌جا که معاذ را به عنوان قاضی به یمن فرستاد و از او پرسید: چگونه و با تمسک به چه منبعی قضاوت خواهی نمود؟ معاذ اظهار داشت که با تمسک به کتاب خدا و اگر در آن حکمی را نیافتم با سنت رسول خدا و اگر در آن نیافتم با اجتهاد خودم قضاوت خواهم کرد. رسول خداع نیز از او پذیرفت و چیزی نگفت. (نظام الحكم في الشريعة والتاريخ الإسلامي (2/53).) و عمربن خطاب در راستای تکامل مؤسسه‌ی قضاوت و متعلقات آن قدم برداشت و در زمان عمرفاروق، دستگاه قضایی کشور مستقل عمل می‌نمود. البته ساختار جدید دستگاه قضاییه باعث نشد که خلیفه شخصا به حل پاره‌ای از مسايل قضایی نپردازد. حتی به والیان خود اجازه می‌داد که ضمن در دست داشتن قوه‌ی اجراییه به قضاوت نیز بپردازند. و همواره در نامه‌هایش راه و رسم امور قضایی را برای آنان می‌نوشت. چنان که به مغیره بن شعبه که هم والی بصره، سپس کوفه و هم قاضی آن شهرها بود و همچنین به معاویه که هم والی شام و هم قاضی آن ناحیه بود، نامه‌هایی نوشت. و همچنین برای ابوموسی اشعری در مورد برخی امور قضایی نامه‌هایی فرستاد. هنگامی که فردی به عنوان قاضی یک ولایت چه از طرف خلیفه و چه از طرف والی منطقه به دستور خلیفه انتخاب می‌شد، قدرت قضایی او سرتاسر ولایت را در بر می‌گرفت. و در اغلب شهرها و ولایتهای بزرگ همچون کوفه و مصر، سازمان قضایی مستقلی پدید آمد، اما در برخی ولایتها، هر دو قوه یعنی مجریه و قضاییه در دست والیان بود. البته آن هم پس از اطمینان یافتن از این نکته که پرداختن به امور قضایی، باعث ایجاد اختلال در امور اداری ولایت نباشد. و گه‌گاهی خود خلیفه با وجود داشتن قاضیانی در مدینه، به امر قضاوت می‌پرداخت. و اما اسامی کسانی که به عنوان قاضی مستقل در دوران عمربن خطاب منصوب شده بودند: ـ عبدالله بن مسعود رضی الله عنه : قتاده به نقل از مجلز می‌گوید: عمربن خطاب، عمار را به عنوان امام جماعت و ابن مسعود را به عنوان قاضی و رییس بیت المال اهل کوفه به آن دیار اعزام نمود. (أخبار القضاء: وكيع (2/188).) ـ سلمان بن ربیعه: ایشان توسط عمر رضی الله عنه به عنوان قاضی بصره و سپس قاضی قادسیه منصوب گردید. ـ قیس بن ابی العاص قریشی: قاضی القضات مصر بود. و اما کسانی که در یک وقت هم قاضی و هم والی بودند عبارت‌اند از: نافع خزاعی؛ فرماندار مکه: ابن عبدالبر می‌گوید: او توسط عمربن خطاب به عنوان والی و سپس قاضی شهر مکه منصوب گردید و بعدا از کار برکنار و به جای او خالد بن عاص بن هشام بن مغیره مخزومی منصوب گردید.( نظام القضایی فی العهد النبوی (ص49)) ـ یعلی بن أمیه؛ فرماندار صنعاء ـ سفیان بن عبدالله ثقفی؛ والی طائف. ـ مغیره بن شعبه؛ والی کوفه. ـ معاویه بن ابی سفیان؛ والی شام. ـ عثمان بن ابی العاص ثقفی؛ والی بحرین و عمان. ـ ابوموسی اشعری؛ والی بصره. ـ عمیر بن سعد؛ والی حمص. برخی از این‌ها را عمرفاروق همچنان با داشتن دو شغل نگهداشت مانند معاویه، ولی برخی را از قضاوت برکنار کرد مانند مغیره بن شعبه و ابوموسی اشعری. و اما قاضیان مدینه در دوران عمر رضی الله عنه عبارت بودند از: ـ علی بن ابی طالب رضی الله عنه . ـ زید بن ثابت رضی الله عنه . از نافع روایت شده که عمربن خطاب رضی الله عنه زید بن ثابت را به عنوان قاضی تعیین نمود و حقوقی را برای وی در نظر گرفت. (أخبار القضاء: وكيع (1/108).) ـ سائب بن ابی یزید.( وقائه ندوه النظم الاسلامیه فی ابی ظبی (1/375))
و صلی الله و سلم علی محمد و علی آله و اصحابه الی یوم الدین منبع: کتاب عمر فاروق، تالیف: محمد علی صلابی
سایت عصر اســـلام |
|