2024 Oct 18

www.islamage.com    

عـنوان    :       

از جمله علایم قیامت زیاد شدن مال و ثروت است. بگونه‌ای که اگر صد دینار به کسی داده شود، آن را اندک تلقی می‌کند و صاحب ثروت دنبال انسان مستمندی می‌گردد تا زکات اموالش را به او بدهد. ولی چنین کسی را نمی‌یابد. رسول‎الله صلی الله علیه وسلم خطاب به عوف بن مالک که در غزوه خیبر شرکت کرده بود، فرمودند: پیش از وقوع قیامت شش چیز را بشمار. رسول‎الله صلی الله علیه وسلم آن شش مورد را برای عوف بیان فرمودند و یکی از آنها، کثرت مال و ثروت بود. بگونه‌ای که اکر یکصد دینار به کسی داده شود، بدان راضی نیست. بخاری کتاب « جهاد» باب «ما یحذر من الغدر» .

در صحیح مسلم از ابوهریره رضی الله عنه روایت شده که رسول‎الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: (لَا تَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّى یکثُرَ فِیکمْ الْمَالُ فَیفِیضَ حَتَّى یهِمَّ رَبَّ الْمَالِ مَنْ یقْبَلُهُ مِنْهُ صَدَقَةً وَیدْعَى إِلَیهِ الرَّجُلُ فَیقُولُ لَا أَرَبَ لِی فِیهِ) صحیح بخاری، کتاب الجهاد.

(قیامت برپا نمی‌شود تا اینکه ثروت میان شما زیاد نباشد و در قرب قیامت مال چنان زیاد می‌شود که صاحبان ثروت نگران می‌شوند مبنی بر اینکه زکات اموالشان را به چه کسانی بپردازند. صاحب ثروت کسانی را برای ادای زکات صدا می‌کنند، اما آنها می‌گویند: ما نیازی به زکات و صدقه نداریم).

از حارثه ابن وهب رضی الله عنه نقل شده، می‌گوید: از رسول‎الله صلی الله علیه وسلم شنیدم که می‌فرمودند: (تَصَدَّقُوا فَیوشِک الرَّجُلُ یمْشِی بِصَدَقَتِهِ فَیقُولُ الَّذِی أُعْطِیهَا لَوْ جِئْتَنَا بِهَا بِالْأَمْسِ قَبِلْتُهَا فَأَمَّا الْآنَ فَلَا حَاجَةَ لِی بِهَا فَلَا یجِدُ مَنْ یقْبَلُهَا) صحیح بخاری، کتاب الجهاد.

(صدقه و زکات بدهید، نزدیک است زمانی فرا رسد که انسان زکات اموالش را برداشته و دنبال کسانی برود که زکاتش را بپذیرد، فقیر خطاب به او می‌گویند: اگر این زکات را دیروز به ما می‌دادی، آن را می‌پذیرفتیم. اما امروز نیازی بدان ندارم. در نتیجه صاحب مال کسی را پیدا نمی‌کند که زکاتش را بگیرد).

چنین بر می‌آید که این وضعیت در زمان‌های مختلفی پیش می‌آید. در گذشته در دوران خلافت عمر بن عبدالعزیز تحقق یافته است. یعقوب بن سفیان در تاریخ خود از طریق عمر بن اسید بن عبدالرحمن بن زید بن الخطاب، چنین می‌گوید: سوگند به ذات یگانه خداوند، عمر بن عبدالعزیز رحلت نکرد تا آنکه انسان با مال و ثروت خود نزد ما می‌آمد. یعنی مال زیاد را نزد ما می‌آورد و می‌گفت: این مال را به فقرا و به هر مصرفی که صلاح می‌دانید، صرف کنید. نزد ما می‌ماند اما چون کسی را نمی‌یافت بر می‌گشت. عمر بن عبدالعزیز مردم را مستغنی کرده بود. فتح الباری (13/83)

در باب تذکره امام مهدی به بیان احادیثی مبنی بر اینکه خلیفه مسلمانان پول‌ها را بدون شمردن و با مشت و خروار به دیگران می‌دهد، خواهیم پرداخت و در باب تذکره عیسی علیه السلام به بیان احادیث وارده پیرامون کثرت اموال نیز بحث خواهیم کرد.

دکتر عمر سلیمان اشقر

منبع: کتاب "قیامت صغری و قیامت کبری"؛ دکتر عمر سلیمان اشقر.

عصر اسلام

IslamAge.com